Tekst en beeld Stefan Maas
De Spaanse hoofdstad begint de fietser steeds meer te omarmen. Is Madrid een fietsstad in wording?
Het eerste café dat we in Madrid binnenvallen, dompelt ons meteen onder in de fietscultuur. La Bicicleta heet de zaak aan de Plaza de San Ildefonso en alles is er aan gedaan om er een trendy fietscafé van te maken. Allerlei typen tweewielers hangen met touwen aan het plafond, Tour de France-icoon Bernard Hinault zwoegt op een poster een berg op en het wachtwoord voor de wifi is heel toepasselijk ‘pericodelgado‘. Natuurlijk kun je er ook een Tour de Flanders-salade bestellen of een sandwich Indurain. De tekst op de suikerzakjes geeft nog een belangrijke tip: ‘Life’s too short to ride shit bikes‘.
Het fietscafé geeft wel aan hoe ‘hip’ de fietscultuur in Spanje is geworden en hoe het leven in de metropool prima gecombineerd kan worden met een sportieve lifestyle. Ook buiten het café zie je die trend terug. In het gewoel van het stadsverkeer duiken jongeren op die zich niet met scooters maar met e-bikes verplaatsen. Het BiciMAD-systeem biedt op 165 fietsstations in Madrid in totaal 2.028 elektrische fietsen aan waarmee je in de binnenstad sneller dan menig auto van A naar B kunt reizen. Ook komen er in Madrid steeds meer fietspaden bij. Nog belangrijker: de Madrilenen beginnen te accepteren dat fietsers geen ‘pain in the ass’ zijn, maar volwaardige verkeersdeelnemers.
In het stadshart huren we fietsen van Bike Spain Tours. We rijden langs drukke winkelstraten met trendy winkels, ontwijken voetgangers op trottoirs en genieten van de talloze statige panden, inclusief prachtige beeldhouwwerken. Nee, Madrid heeft geen nog geen fietsinfrastructuur als Amsterdam en niet overal liggen fietspaden. Er moet nog een hoop gebeuren aan het fietsfront. Aan de andere kant horen verkeersgewoel en reuring bij een miljoenenstad die bruist en vibreert vanaf de vroege ochtend tot diep in de nacht. En trouwens: ook in Amsterdam kun je als fietser maar beter goed opletten!
We knijpen in de remmen bij Palacio Real, het paleis waar de koninklijke familie tot 1931 woonde. Aan ruimte geen gebrek, het gebouw telt maar liefst 3.418 kamers. Even later bereiken we het centraal gelegen Plaza Mayor, een verkeersvrij plein vol met toeristen, straatmuzikanten en portrettekenaars. Restaurants en bars omringen deze levendige plek. Door de hele stad vind je van dit soort horecazaken en uitgaan is voor veel Madrilenen een way of life, een tweede leven dat om twaalf uur ‘s nachts begint en tot in de kleine uurtjes duurt.
Het stadspark El Retiro achter het Prado Museum is dé plek om weer op adem te komen van de drukte. Plukjes mensen genieten er van een najaarszonnetje. Het park is eigenlijk een groen kunstwerk, met tal van sierlijk gesnoeide coniferen en beeldhouwwerken. Roeibootjes doorkruisen sloom de grote parkvijver. Het koninklijke karakter spat van El Retiro af, het is alsof je in de tuin van een paleis rondloopt. En dat klopt min of meer ook. Ooit hoorde het bij het paleis dat koning Filips IV in 1632 op deze locatie liet bouwen. Het complex werd later grotendeels verwoest, maar de grandeur van het park bleef behouden.
Het Palacio de Cristal, de Madrileense variant op Crystal Palace in Londen, is een andere highlight in het park en het onderkomen van een koningin waardig. Toch heeft het Palacio nooit koninklijke bewoners gehad. In 1887 werd het gebouwd voor het tentoonstellen van tropische planten. Voor ons betekent het kristallen paleisje het einde van het cycle-tripje Madrid. De avond begint nog maar net, de vele terrasjes lonken… Viva Madrid!
Er zijn tal van aanbieders van huurfietsen in Madrid. Wij maakten gebruik van de fietsen van Bike Spain Tours, dat zowel e-bikes, stadsfietsen als racefietsen verhuurt en eventueel ook zorgt voor gidsen en transport voor tochten buiten de stad.
Kijk voor algemene info over Spanje op Spain.info.