De fietsbikkels van de Chang Tang

Tekst Stefan maas Beeld: ©Corax/Adserballe/Jiang/stock

De Chang Tang is een boomloze, door de wind geteisterde vlakte boven de 5.000 meter, praktisch zonder wegen. Niet bepaald een voor de hand liggende reisbestemming. Het kan er zo koud zijn, dat het ook wel wordt aangeduid als ‘de derde pool’. Maar er is een categorie fietsers die zich daar niet door laat afschrikken.

Bij toeval ontdekte ik op internet het verhaal van een Zweedse fietser, die naarstig naar een weg door de Chang Tang speurt, maar deze niet vindt. En het toeval wil ook dat ik juist deze weg, die duidelijk aangegeven stond op een kaart van China, wilde gaan volgen. Mijn reisplannen gingen de prullenbak in, maar ik lees nog steeds gefascineerd de verhalen van fietsers die deze wildernis ‘off road’ verkennen.

Janne Corax

De Zweed die vergeefs naar deze weg zoekt, is Janne Corax. Hij laat het er niet bij zitten en keert in 2003 terug. Samen met Nadine Saulnier doorkruist hij als eerste fietser de Chang Tang. De twee rijden en duwen hun rijwiel zo’n 500 kilometer door onbewoond gebied, zonder enige vorm van ondersteuning. Al het voedsel en alle brandstof die ze voor de reis nodig hebben, gaat mee op de ongetwijfeld krakende en piepende bagagedragers. Je krijgt het al koud als je de beelden ziet van Nadine en Janne die zich op bevroren riviertjes wagen of hun weg zoeken over een besneeuwde vlakte.

Martin Adserballe

Het Chang Tangfietsvirus blijkt aanstekelijk. De Deen Martin Adserballe brengt in 2005 de eerste succesvolle solo-fietsdoorsteek op zijn naam. Zijn website bevat een wagonlading aan foto’s: beelden van de immense leegte. Geen bomen, geen huizen, slechts bergpieken aan de horizon en soms een tentje in de middle of nowhere.

De Russen

Ook de Russen komen in beeld. In 2005 maakt een Russisch team van vijf man een doorsteek. Ik ben verrast over hun materiaal: ze fietsen op ‘gewone’ mountainbikes zonder bagage-voordragers en sommigen zeulen grote rugzakken met zich mee. Maar die amateuristische look zet je op het verkeerde been. De expeditie is wel degelijk grondig voorbereid. Met dat ‘eenvoudige’ materiaal gaan ze als een speer door het gebied; de gereden dagafstand ligt zelden onder de 25 kilometer.

 

Tintin

En de Chinezen? Die hebben ook hun off-roadbikkels. Juntao Jiang, alias Tintin, alias Singlesinger, waagt zich in 2008 in de Chang Tang en bereikt met een kameraad na 36 dagen van duwen en ploeteren de bewoonde wereld aan de overzijde. Elke dag verorberen ze tijdens die reis een halve kilo aan legerbiscuits, aangevuld met onder andere gedroogd vlees en chocola, om voldoende calorieën binnen te krijgen. Hun gps-spoor, inclusief tijdsvermeldingen, verraadt lange fietsdagen en snelheden die vaak onder wandeltempo liggen.

Expedition Team

Natuurlijk kunnen ook de Duitsers Andreas von Heßbergen en Waltraud Schulze van het bekende Mountainbike Expedition Team de Chang Tang niet links laten liggen. Zij fietsen in 2007 naar de afgelegen berg Toze Kangri op de hoogvlakte om die te beklimmen.

Het rijtje namen is ongetwijfeld niet volledig en Corax, Adserballe, Tintin, het Russische team en het Mountainbike Expedition Team zullen de komende jaren wel navolging krijgen. De Chang Tang blijft ook mij trekken, al heb ik nog steeds geen afreisdatum gepland. Martin Adserballe stelde me in een mailtje ooit een gewetensvraag: “Do you really want to push your bike for weeks?” Het vliegticket koop ik pas als ik die vraag positief kan beantwoorden.