Véloscénie: naar de Mont St.-Michel

Tekst en beeld Stefan Maas

De Notre-Dame in Parijs en de Mont Saint-Michel: twee monumenten die je een keer moét gezien hebben. Daartussen kronkelt de Véloscénie, een fietsroute van 450 kilometer die deze highlights met elkaar verbindt.

Parijs is Parijs niet meer. Ergens waren beelden in het achterhoofd blijven kleven van een een no-go-zone voor fietsers. Ik zag me al met de nodige capriolen tussen het blik maken op rotondes. Een collega-fietser had me nog geruststellend gemaild: “Maak je geen zorgen. Het is prima te doen.”

En warempel. Na aankomst op Gare du Nord beland ik al snel op fietspaden. Smalle stroken weliswaar direct langs de rijbaan, maar toch. En ik ben niet de enige op twee wielen. Gehelmde Parisiens spoeden zich van A naar B. Sommigen doen dat op een rijwiel inclusief stuurmandje van Vélib, de fietsverhuurdienst die ruim duizend fietsstations heeft in de Lichtstad.

Coulée Verte

En eenmaal de Seine, de Notre-Dame en de toeristenmassa’s voorbij, geniet ik van La Coulée Verte. Een ‘groene weg’ voor fietsers en wandelaars en daarom een ideale vrijgeleide door de stad. Ik besef nauwelijks dat ik zo uitgestrekte buitenwijken en voorsteden doorkruis.

Het stadsgewoel lost gaandeweg op, een nieuwe highlight komt in beeld: Versailles, de speeltuin van de vroegere Franse koningen. De Véloscénie maakt er een uitstapje naar, al moet je dan wel weer dezelfde weg terug fietsen. Alleen al de brede weg naar het paleis is een belevenis. Al zouden die koningen wel misprijzend kijken naar het gepeupel dat zich nu in het paleis en in de beroemde tuinen verdringt.

Voies vertes

Als een film trekt het Franse platteland met zijn dorpjes, kastelen en landhuizen in de volgende dagen aan me voorbij. De naam Véloscénie is goed gekozen: een samentrekking van vélo (fiets) en scénie (schilderachtig decor). Het traject loopt over rustieke binnenwegen en voies vertes, de ‘groene wegen’ voor traag verkeer die vaak over voormalige spoorlijnen lopen. Regelmatig passeren we dan ook oude stationnetjes, die zijn omgebouwd tot woningen of bedrijfspanden.

Bij Château de Maintenon knijp ik in de remmen. De tweede vrouw van koning Louis XIV, Madame de Maintenon, leefde er ooit. Maar de grote verrassing is wel het immense aquaduct áchter het kasteel. Het bouwwerk was onderdeel van een plan om de fonteinen en de tuinen van het paleis van Versailles te voorzien van water uit de rivier de Eure. Het zou maximaal 72 meter hoog worden en uit drie lagen bestaan. 30.000 man gingen met dit megalomane idee aan de slag.

Maar het bouwwerk is nooit afgemaakt. Eind 17e eeuw is het werk gestopt vanwege de hoge kosten. Toen waren al 10.000 man van het arbeidsleger overleden door de slechte werkomstandigheden en sindsdien ligt het aquaduct doelloos in de achtertuin van Madame de Maintenon. Die was er overigens niet blij mee. Ze vroeg compensatie aan de koning omdat het – naar eigen zeggen – haar uitzicht verpestte.

Chartres

Fietsend langs de Eure – die in zijn huidige vorm niet meer zou bestaan als het aquaduct-project ooit was afgerond – is het niet ver naar Chartres. Bekend van zijn gotische Notre-Dame-kathedraal en het sprankelende glas-in-loodwerk, dat zelfs vandaag de dag nog in de stad wordt gemaakt. Het Centre International du Vitrail in het centrum laat fraaie traditionele en moderne voorbeelden van glas-in-lood zien.

‘s Avonds verandert het stadscentrum in een magische wereld van felle kleuren. Op 24 locaties zijn er lichtshows onder de noemer Chartres en lumières, elke avond van april tot oktober! Vooral de kathedraal is een blikvanger, ze baadt dan in een steeds wisselend spel van licht.

Met een kaarsje in de hand ga ik de pikdonkere kathedraal binnen en loop door naar de oudste gewelven. Een spookachtige rondleiding samen met zo’n 30 andere kaarsdragers. In feite is de huidige kathedraal gebouwd op de restanten van oudere kerken. Ook is de kathedraal een bekend reisdoel voor pelgrims. Tijdens Pinksteren maken duizenden de tocht van de Notre-Dame in Parijs naar de Notre-Dame in Chartres.

Naar de Mont-Saint-Michel

Meer voies vertes en historische dorpjes volgen. In Domfront lopen we door een beeldschone binnenstad waar niets aan verpest is en de auto een keer niét het straatbeeld domineert. Illiers-Combray heeft weer het Marcel Proust Museum in de aanbieding. Heel anders is het spa-stadje Bagnoles-de-l’Orne, dat alle massages in huis heeft om weer op krachten te komen. Net als in zoveel andere spa-steden was het vroeger een toevluchtsoord voor welgestelden, die er prachtige huizen lieten neerzetten rond een kunstmatig meer.

Na een kleine week zien we bordjes die de weg naar het eindpunt wijzen. Aan de kust, op zeker 10 km afstand, verschijnt het fenomeen al in beeld. Een abdij op een rots in zee, voortdurend belaagd door de elementen. We zijn niet alleen: een gebruind jong stel pelgrims met twee spierwitte honden beweegt zich ook in de richting van de abdij. Al eeuwen is de Mont een pelgrimsoord en een pleisterplaats op de routes naar Santiago de Compostela.

Fietsverbod op de Véloscénie

Zeker vier uur later staan we pas bij de verhoogde toegangsweg naar de abdij. We willen de Véloscénie in stijl afronden – en dus mét de fiets naar de abdij rijden. Helaas is deze weg tussen 10.00 en 18.00 uur gesloten voor fietsers in de periode april-september. Auto’s mogen er sowieso niet komen, de meeste mensen gaan er in transferbusjes naartoe of lopend.

Honderden lopen en spelen in de slikken en schorren rond de Mont, duizenden slenteren door de smalle steegjes op de rots. Nooit zul je hier alleen zijn. Niet iedereen houdt zich overigens aan het fietsverbod merken we; bij de ingang zien we een flink aantal rijwielen staan. Maar ondanks het massatoerisme en het fietsverbod, is deze curieuze abdij een belevenis en een fantastische afsluiting van de Véloscénie.

Meer info en gps-track:
Veloscenie.com.
Zie ook: Tourisme28.com (Eure & Loire Toerisme) en France.fr (algemene info Frankrijk).

Ernaartoe
Vanuit Amsterdam en Brussel ben je met de Thalys snel op Gare du Nord in Parijs (resp. 3.18 en 1.22 uur). De fiets kan gratis mee in een fietshoes, wel dien je het voorwiel te demonteren (al meldt de website dat dit voor beide wielen geldt) . Er zijn in sommige Thalyssen aparte plekken voor twee fietsen, waarbij je het voorwiel niet meer hoeft te demonteren. Info: Thalys.com.